The Mother's Life

 

For Nomzamo  
 
who ended her brilliant life on the 8th of April 2021
 
All unborn life is sacred
they say except
in case of rape or incest
or when the mother's life is at risk
 
Then you may kill the child
who would want to carry that
product of violence
that evil spawn
for nine months
push it out between your legs
 
Would you?
 
Some of us, ill-conceived yet unaborted,
Eros and Thanatos in constant tug-of-war
 
You sentence us to death a thousand times
then mourn when we kill ourselves
 
 
 

 
 
 ❤
 
 

Popular posts from this blog

You Give God a Bad Name [Part 2]

Image
Leon and I sometimes spend a few days in summer at a hunting lodge near my old hometown . Summer is a good time to occupy a hunting lodge - there are neither hunters nor dead animals around and one can enjoy a kind of pseudo-pastoralism without any of the annoying work of real farm life. Also, I don't know if I'd want to do Molteno in winter again, having acclimatised to the much milder Western Cape a long time ago.  Of course it always leaves a lingering sadness that we have to go and stay on someone else's farm. But hey, ons het almal op ons manier 'n plaas verloor , get over it. So we invited Anton to drive up from East London and share our little pastoral fantasy, and the vast old sandstone house, for a weekend. His eldest son would join us. I was on my way into town when I met them driving out to the farm and pulled over.  A small, grey man got out from the passenger side of the Landcruiser. He was hunched over and holding onto the front of his loos...
Read more

Ons het jou in die Kaap gaan haal

Image
   Die Fairlane is 'n paar jaar later ingetrade - circa 1974   ❤   My pa het my so liefgehad dat hy sy kar se venster met 'n wielspanner flenters geslaan het om te sorg dat ek nie warm kry nie. Dit was die somer van 1968 en snikwarm in die Groot Karoo. My pa was lief vir karre. Hy't die lang, babablou Ford Fairlane sonder vinne kort vantevore gekoop, net voordat hulle moes Kaap toe ry om my te gaan haal. Die kar het elektriese vensters gehad, spoggerig vir sy tyd, maar klaarblyklik nie lugreëling nie, want toe die vensters weier om af te rol met die terugkomslag deur Laingsburg of Beaufort-Wes of Prins Albert, toe's hulle bang ek versmoor. Van 'n man wat sy karre in sy hart gedra het, moes dit veel gevat het om willekeurig sulke skade aan sy splinternuwe vlagskip te pleeg. Aan my pa se liefde vir my, tien dae gelede agtergelaat in die Mowbray-verpleeginrigting en nou op pad na my nuwe huis op 'n Karooplaas, bestaan daar dus geen twyfel nie. Vyftien jaar late...
Read more

Ontheemding

  Dis wanneer ek só voel dat Buurman se .270 baie aanloklik begin lyk waar hy in die kluis toegesluit staan. Die wanskape misvormdheid voor die computer kan nie skryf nie. Die ding sit op die stoel met 'n klip in sy maag, 'n krampagtige gevoel wat eers herinner aan opgewondenheid, tot die gedrog besef: dis vrees wat so voel. Verlammende vrees vir wanskape wees. Die wanskape wese vrees sy eie wanstaltigheid. Ek soek woorde in die HAT, want hierdie wanskapenheid bestaan buite die kring van naamgewing, soos 'n brandsiek township-hond wat aan niemand behoort nie. Die lelike ding wat niemand wil sien nie, wat almal van wegkyk; nie van wil weet nie. Wat mens sommer wegskop wanneer hy 'n oorlas van homself maak.   Op die laaste dag van September stuur my suster twee vars foto's van ons ma. Sy vra eers of ek wil sien, want sy is gaaf en het begrip. Ek sê ja en laai die foto's af. Dit vat my weke om die foto's oop te maak. Ek kyk skrams, sonder om te sien. Ek raak ga...
Read more